Ότι προηγείται αποτελεί διαφημιστικό υλικό και δεν αφορά τη σελίδα
Ένα όστρακο που σπάει στα
δάχτυλά μου
Μια διάταξη κυλίνδρων στραμμένη
προς το φως των υδρατμών
Ένα ανεξακρίβωτο σημείο
αναστροφής, μακριά, στην πολική ισημερία του γαλάζιου
Μια ομοβροντία από δοξάρια σε
κρανία ελαφιών που ταριχεύτηκαν με τα πρησμένα σπάραχνά τους να μην έχουν
σταματήσει ούτε λεπτό να ανοιγοκλείνουν
Μια ομοβροντία μεροληπτική όπως
το κυμάτισμα του άσπρου αδιάβροχου υφάσματος στις ράγες πριν από την
προγραμματισμένη, με ακρίβεια που μπορεί απροκατάληπτα, διαμέσου επαγωγικών
ενατενίσεων, να επαληθευθεί ή να διαψευσθεί, αναχώρηση του μεταμεσονύχτιου
συρμού
Μια πυροδότηση δαχτυλιδιών από
καπνό, ανάμεσα σε δυο διαδοχικές αποσοβήσεις
Ο κρατήρας που καλόκαρδα ρουφά
όσους καταδύονται χωρίς αναπνευστήρα και φιάλες οξυγόνου στις μεγάλες
περιμέτρους των υπόγειών του ήλιων
Ένα κέλυφος που μέσα του
εκκολάπτονται μονάχα διασταυρώσεις ξαφνικών πρισματικών μεταμορφώσεων
Με αυτόν τον χυμικό
αποκεφαλισμό γεμίζω τις κλεψύδρες
Για να πάψει να μετριέται
με διαλείμματα ο χρόνος
Αυτή είναι η στενωπός των
μοιραίων ιδιοτήτων
Μια ομοβροντία που διανύει τις
γραμμώσεις του αναγνώσιμου χεριού
Μια ακαριαία ανταλλαγή
δηλητηρίων
Μια μονάχα arcana από ένα
σφιχταγκάλιασμα, αποκεφαλισμό και σφιχταγκάλιασμα των δυο ηλεκτρισμένων
ελασμάτων που διαθέτουμε στη θέση των πνευμόνων
Τα φύλλα του χαλκού με τις
επάλληλες πτυχές τους
Δεν υπάρχουν
Το νήμα που οδηγεί στις κνήμες
της νεκρής Jenny Collon
Δεν υπάρχει
Οι δίχως διακινδύνευση ευχές
των πωλητών οικιακής ευημερίας
Δεν υπάρχουν
Οι απέραντες εκτάσεις από ίνες
μουσκεμένου πολυεστέρα
Δεν υπάρχουν
Η πρόθυμη αιώρηση του εκκρεμούς
στα βλέφαρα που περιμένουν οδηγίες απ’ τον άνεμο
Δεν υπάρχει
Όταν η πανσέληνος μεσουρανεί
στις λεωφόρους
Και πίσω μου η σκάλα δεν
διαθέτει παρά αστέρια που βυθίζονται στα μάτια της ξεσκέπαστης νυχτερινής μου
Άρπυιας
Σταλαγμίτες ποτισμένοι με
οινόπνευμα καλύπτουν τα παρόχθια οχυρά
Η επιδείνωση του ορατού δεν
είναι ίσως ελέγξιμη από τις εργονομημένες μου παλιννοστήσεις
Ένας χρυσοθήρας, τέλος, εφευρίσκει την διαίρεση, τον πολλαπλασιασμό, την πρόσθεση και την αφαίρεση βαδίζοντας στον πάγο
Όταν η πανσέληνος εκτρέπεται
από την άλγεβρα μιας κάποιας ανεξήγητης μελαγχολίας, μιας κάποιας αναπότρεπτης
καταστροφής
Σε μια υποθαλάσσια Νινευή, που
κανείς δεν ανακάλυψε χτενίζοντας τον άργιλο
Πάντοτε μια πόλη μεθυσμένη απ’
την φρεσκάδα της θανάτωσης
Αυτά τ’ αντλιοστάσια
ξεχορταριάζουν
Ακόμα κι αν αρκεί μια
παρατεταμένη υπνοβασία
Ελπίζω να διαλέξαμε κατάλληλο
εχθρό
ΤΟ SNAUBRIGG ΣΤΟΝ ΒΥΘΟ
«Αυτό που εμμένει, είναι πάντα εκείνο που
αναγεννάται»
Η κλεψύδρα των συμβόλων στρέφεται, όπως πάντοτε
ανεξάντλητη, προς τον ερμητικό αστερισμό της
Όσα διασκορπίστηκαν μαζί με την νωπή ακόμα σκόνη του ανέμου
Θα εμφανιστούν ξανά πίσω απ’ τους καθοδικούς σωλήνες της
κρυπτομνησίας
Ανάποδα στημένες σιδηροτροχιές πάνω σε μια διώρυγα
αναρριχητικών οστράκων
Κόμποι από έτοιμους να ανοίξουν φωτοφράκτες
Η θάλασσα με τις μακρόσυρτες, ιδιότροπες ανάπαυλες, με τα
πυρπολημένα της ναυαγοσωστικά να επιπλέουν δίπλα στις ακέφαλες σωρούς των
ωροσκόπων
Θα καθελκύσει σιωπηλά τα βλέφαρά μου σε απόσταση
ασφαλείας απ’ τις όχθες
Η θάλασσα με τα κλειστά πορτόφυλλα να παραδέρνουν στην
μεμβράνη της, να ψάχνουν την κατάλληλη στιγμή για μια προσωρινή κι ανώδυνη
κατάδυση στις αυλακιές της
Θα περιμένει ανυπόμονα την πρώτη μου ασέλγεια στις
στεγνωμένες ράγες
Μετά τον μαύρο Κρόνο
Σκοτεινιάζει και ο ήλιος του χειμώνα
Ο ζωδιακός διάδρομος του Ορφέα καταλήγει στις ξυσμένες με
οπλές τοιχογραφίες, στην κάμαρα με τις μεγάλες ορθογώνιες αμυχές όπου ο Πρίαμος
τα μεσημέρια αναρτά, με copy/paste, τους πλανόδιους ελικοδάχτυλους σωσίες του
Μετά τον μαύρο ήλιο
Σκοτεινιάζει κι η σελήνη του καλοκαιριού
Η θάλασσα ξεβράζει τον Υδράργυρο πάνω στους οξειδωμένους
γάντζους που καραδοκούν στους λέβητες και τις δεξαμενές των ερειπίων
Μετά την ολοσκότεινη σελήνη
Ένα απροσπέλαστο σκιόφως τυλίγει τους κροτάφους του Ερμή
Ύστερα ο Ορφέας, σταματώντας τον ανήσυχο βηματισμό του
ανάμεσα στις πινακίδες των διασταυρώσεων, τους οριζόντια περιστρεφόμενους
κυλίνδρους, τα εκτυφλωτικά γυαλιά νατρίου-ασβεστίου και τα κουβάρια από
ανθρακονήματα και θερμοπλαστικά πολυμερή, θα σταθεί για να ακούσει ένα
διακοπτόμενο κροτάλισμα
Έχει κιόλας γίνει, στην κυριολεξία, στήλη άλατος, πηλού,
οστών και πάγου
Πίσω του, ο Ερμής, απαριθμώντας τις σκιές, ανά 60
δευτερόλεπτα, συλλαβίζει ακατάπαυστα τις προκαταρκτικές ομοιοκαταληξίες από την
επωδή της γένεσης
Η ανεπούλωτη κρυσταλλική μορφή
Η καθηλωμένη, λίγα μόλις μέτρα απ’ τον επόμενο σταθμό, αμαξοστοιχία
με ανάγλυφες τις σάρκες των επιβατών στην λαμαρίνα της
Ο κάλυκας που εξοστρακίστηκε κι ενέδωσε στον κίνδυνο της
ξαφνικής αναστροφής, χωρίς τίποτα πια να μπορεί να τον επαναφέρει στην
καμπυλόγραμμη τροχιά για την οποία προοριζόταν
Ο αλεξίσφαιρος δεσμώτης που ανατινάχτηκε γονατιστός στο
υπνοδωμάτιο του Πριάμου
Ο εμβρόντητος από τον αναγραμματισμό που δεν κατάφερε να
διαλευκάνει ή τουλάχιστον να αποστηθίσει
Ο κατάπληκτος από την ανεξέλεγκτη διασπορά των καρκινικά
προφερόμενων γραμμάτων
Ο ματαιωμένος φυγάς των αναπαραστατικών δαιδάλων
Με μια κουβέντα – ο υπό αναστολή Ορφέας
Θα βγει ξανά στην ιζηματογενή του κατακόμβη σπρώχνοντας
τα σπλάχνα του Υδράργυρου, το ίδιο απροσδόκητα, όπως ένα απολίθωμα προπέλας
ξεφεύγει από τα γάγγλια του καταποντισμένου στον πυθμένα γερανού
Παραμερίζοντας ό,τι έχει απομείνει
Ξεμπερδεύοντας με τους ιστούς που συγκρατούν το έμβρυο
στον παλινδρομικό του τοκετό
Σπάζοντας το γυάλινο ομφαλικό του μυοκάρδιο
Το snaubrigg θα σηκωθεί
από την λάσπη του βυθού
Χωρίς πηδάλιο, χωρίς πλήρωμα και κυβερνήτη, χωρίς
συντεταγμένες
Ο ερμαφρόδιτος Ερμής θα μάθει ν’ αναπνέει στο νερό
Με κομμένη καρωτίδα
Με τράβηξες από τον ναρκωμένο μητρικό φαλλό
Σε τράβηξα από την μήτρα του ετοιμόγεννου Πατέρα
Ότι ακολουθεί αποτελεί διαφημιστικό υλικό, ξένο προς τη σελίδα