Ότι προηγείται αποτελεί διαφημιστικό υλικό και δεν αφορά τη σελίδα


 

 

Βαγγέλης Κούταλης

 

 

 

 

«PAS ENCORE!»

 

Ο μάντης Φινέας - κατά κόσμον «Φογκ»; - αφότου ξεγέλασε τους Αργοναύτες, οι οποίοι προσέτρεξαν σε αυτόν πεπεισμένοι για την ικανότητά του να εξηγεί τους οιωνούς των ναυτικών, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα τον πνιγμό όλων ανεξαιρέτως αυτών των ακατάβλητων τυχοδιωκτών και το πρόωρο τέλος της Αργοναυτικής Εκστρατείας, εγκατέλειψε, γράφοντας μια σύντομη αυτοβιογραφία, την μαντική, προκειμένου ασφαλώς να προεξοφλήσει την καλή του φήμη αλλά και να αποφύγει τα όποια δυσμενή παρεπόμενα θα συνεπαγόταν μια ενδεχόμενη αποκάλυψη του ρόλου του στο τραγικό ναυάγιο στο οποίο οδηγήθηκαν οι Αργοναύτες, ταξιδεύοντας στο γεωγραφικό μήκος που εκείνος τους είχε υποδείξει, για να αποφύγουν υποτίθεται το πέρασμα ενός περίφημου για την καταστροφική του μανία κυκλώνα, κάτι που, όπως ήδη έχει τονιστεί, όχι μόνο δεν συνέβη αλλά αντίθετα οι συμβουλές του πρώην μάντη Φινέα – ναι, νομίζω, κατά κόσμον «Φογκ» - ήταν αυτές που έκαναν την μοιραία, όπως αποδείχτηκε, συνάντηση των Αργοναυτών με εκείνον τον περίφημο για την καταστροφική του μανία κυκλώνα εφικτή. Τέλος πάντων, ο Φινέας – πρόκειται όντως για το ίδιο πρόσωπο με τον κατά κόσμον «Φογκ»; - κλείδωσε το εργαστήριό του, εναπόθεσε τους μετρητές εντοσθίων, τους θερμοανιχνευτές υπέργειων φτερουγισμάτων καθώς και τους παλμογράφους κραδασμών κοκάλινων εξαρτημάτων που διέθετε σε ένα μουσείο Τεχνολογίας Υλικών και Συναφών Οργάνων για την Ασφαλή Πρόβλεψη της Συμπεριφοράς Μη Ολοκληρώσιμων Συστημάτων και κατόπιν επιδόθηκε στο φλερτ μιας Άρπυιας. Όταν η Άρπυια αυτή ενέδωσε, ο Φινέας – σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες ακόμα διαδόσεις είναι πράγματι ο κατά κόσμον «Φογκ» - αποφάσισε να της αφιερώσει μια μικρή ωδή και έπεσε με τα μούτρα στην απαραίτητη δουλειά για την συγγραφή ενός τέτοιου λογοτεχνικού, διαχρονικά ανεκτίμητου για την συναισθηματική αγωγή όλου του φιλότεχνου κοινού, κοσμήματος, μια προσπάθεια ωστόσο που δεν είχε το διακαώς αναμενόμενο αποτέλεσμα, μιας και ο Φινέας – ναι, ναι, ο κατά κόσμον «Φογκ» - μάλλον δεν ήταν κατάλληλα εξασκημένος στο στυλ του γράφειν και του ξαναγράφειν στην σκιά των τεσσάρων γιγάντων του Πνεύματος και του Πολιτισμού, των οποίων οι προτομές κοσμούν τον Παρθενώνα των Γραμμάτων, αυτό το τόσο συγκλονιστικό μνημείο της αξεπέραστης στο διάβα των χιλιετηρίδων γαλανόλευκης, ακηλίδωτα μάλιστα γαλανόλευκης, λογιοσύνης. Έτσι, ο πρώην μάντης Φινέας – και πρώην κατά κόσμον «Φογκ»; - προτίμησε τελικά να καταφύγει σε μια αποκλειστική θεατρική χειρονομία, σε ένα show που δυστυχώς δεν μπορεί να αναπαραχθεί στις λεπτομέρειές του. Διασώθηκαν παρόλ’ αυτά, ως τις μέρες μας, οι παρακάτω σημειώσεις, γραμμένες προφανώς, εξού και η ελλειπτικότητά τους, από έναν προνομιούχο θεατή εκείνης της μοναδικής χειρονομίας του Φινέα – μάλλον, κατά κοσμον «Φογκ» - προς την ερωμένη του πλέον Άρπυια.

 

Μια ομοβροντία που έχει αιώνες να ακουστεί

Ένα όστρακο που σπάει στα δάχτυλά μου

Μια διάταξη κυλίνδρων στραμμένη προς το φως των υδρατμών

Ένα ανεξακρίβωτο σημείο αναστροφής, μακριά, στην πολική ισημερία του γαλάζιου

Μια ομοβροντία από δοξάρια σε κρανία ελαφιών που ταριχεύτηκαν με τα πρησμένα σπάραχνά τους να μην έχουν σταματήσει ούτε λεπτό να ανοιγοκλείνουν

Μια ομοβροντία μεροληπτική όπως το κυμάτισμα του άσπρου αδιάβροχου υφάσματος στις ράγες πριν από την προγραμματισμένη, με ακρίβεια που μπορεί απροκατάληπτα, διαμέσου επαγωγικών ενατενίσεων, να επαληθευθεί ή να διαψευσθεί, αναχώρηση του μεταμεσονύχτιου συρμού

Μια πυροδότηση δαχτυλιδιών από καπνό, ανάμεσα σε δυο διαδοχικές αποσοβήσεις

Ο κρατήρας που καλόκαρδα ρουφά όσους καταδύονται χωρίς αναπνευστήρα και φιάλες οξυγόνου στις μεγάλες περιμέτρους των υπόγειών του ήλιων

Ένα κέλυφος που μέσα του εκκολάπτονται μονάχα διασταυρώσεις ξαφνικών πρισματικών μεταμορφώσεων

Με αυτόν τον χυμικό αποκεφαλισμό γεμίζω τις κλεψύδρες

Για να πάψει να μετριέται με  διαλείμματα ο χρόνος

Αυτή είναι η στενωπός των μοιραίων ιδιοτήτων

Μια ομοβροντία που διανύει τις γραμμώσεις του αναγνώσιμου χεριού

Μια ακαριαία ανταλλαγή δηλητηρίων

Μια μονάχα arcana από ένα σφιχταγκάλιασμα, αποκεφαλισμό και σφιχταγκάλιασμα των δυο ηλεκτρισμένων ελασμάτων που διαθέτουμε στη θέση των πνευμόνων

 

Τα φύλλα του χαλκού με τις επάλληλες πτυχές τους

Δεν υπάρχουν

Το νήμα που οδηγεί στις κνήμες της νεκρής Jenny Collon

Δεν υπάρχει

Οι δίχως διακινδύνευση ευχές των πωλητών οικιακής ευημερίας

Δεν υπάρχουν

Οι απέραντες εκτάσεις από ίνες μουσκεμένου πολυεστέρα

Δεν υπάρχουν

Η πρόθυμη αιώρηση του εκκρεμούς στα βλέφαρα που περιμένουν οδηγίες απ’ τον άνεμο

Δεν υπάρχει

 

Όταν η πανσέληνος μεσουρανεί στις λεωφόρους

Και πίσω μου η σκάλα δεν διαθέτει παρά αστέρια που βυθίζονται στα μάτια της ξεσκέπαστης νυχτερινής μου Άρπυιας

Σταλαγμίτες ποτισμένοι με οινόπνευμα καλύπτουν τα παρόχθια οχυρά

Η επιδείνωση του ορατού δεν είναι ίσως ελέγξιμη από τις εργονομημένες μου παλιννοστήσεις

Ένας χρυσοθήρας, τέλος, εφευρίσκει την διαίρεση, τον πολλαπλασιασμό, την πρόσθεση και την αφαίρεση βαδίζοντας στον πάγο

Όταν η πανσέληνος εκτρέπεται από την άλγεβρα μιας κάποιας ανεξήγητης μελαγχολίας, μιας κάποιας αναπότρεπτης καταστροφής

Σε μια υποθαλάσσια Νινευή, που κανείς δεν ανακάλυψε χτενίζοντας τον άργιλο

Πάντοτε μια πόλη μεθυσμένη απ’ την φρεσκάδα της θανάτωσης

Αυτά τ’ αντλιοστάσια ξεχορταριάζουν

 

Ακόμα κι αν αρκεί μια παρατεταμένη υπνοβασία

Ελπίζω να διαλέξαμε κατάλληλο εχθρό

 

 

 

 

 

 


ΗΜΕΡΑ 1η

 

ΤΟ SNAUBRIGG ΣΤΟΝ ΒΥΘΟ

 

«Αυτό που εμμένει, είναι πάντα εκείνο που αναγεννάται»

Gaston Bachelard

 

 

Η κλεψύδρα των συμβόλων στρέφεται, όπως πάντοτε ανεξάντλητη, προς τον ερμητικό αστερισμό της

Όσα διασκορπίστηκαν μαζί με την νωπή ακόμα σκόνη του ανέμου

Θα εμφανιστούν ξανά πίσω απ’ τους καθοδικούς σωλήνες της κρυπτομνησίας

Ανάποδα στημένες σιδηροτροχιές πάνω σε μια διώρυγα αναρριχητικών οστράκων

Κόμποι από έτοιμους να ανοίξουν φωτοφράκτες

Η θάλασσα με τις μακρόσυρτες, ιδιότροπες ανάπαυλες, με τα πυρπολημένα της ναυαγοσωστικά να επιπλέουν δίπλα στις ακέφαλες σωρούς των ωροσκόπων

Θα καθελκύσει σιωπηλά τα βλέφαρά μου σε απόσταση ασφαλείας απ’ τις όχθες

Η θάλασσα με τα κλειστά πορτόφυλλα να παραδέρνουν στην μεμβράνη της, να ψάχνουν την κατάλληλη στιγμή για μια προσωρινή κι ανώδυνη κατάδυση στις αυλακιές της

Θα περιμένει ανυπόμονα την πρώτη μου ασέλγεια στις στεγνωμένες ράγες

Μετά τον μαύρο Κρόνο

Σκοτεινιάζει και ο ήλιος του χειμώνα

Ο ζωδιακός διάδρομος του Ορφέα καταλήγει στις ξυσμένες με οπλές τοιχογραφίες, στην κάμαρα με τις μεγάλες ορθογώνιες αμυχές όπου ο Πρίαμος τα μεσημέρια αναρτά, με copy/paste, τους πλανόδιους ελικοδάχτυλους σωσίες του

Μετά τον μαύρο ήλιο

Σκοτεινιάζει κι η σελήνη του καλοκαιριού

Η θάλασσα ξεβράζει τον Υδράργυρο πάνω στους οξειδωμένους γάντζους που καραδοκούν στους λέβητες και τις δεξαμενές των ερειπίων

Μετά την ολοσκότεινη σελήνη

Ένα απροσπέλαστο σκιόφως τυλίγει τους κροτάφους του Ερμή

Ύστερα ο Ορφέας, σταματώντας τον ανήσυχο βηματισμό του ανάμεσα στις πινακίδες των διασταυρώσεων, τους οριζόντια περιστρεφόμενους κυλίνδρους, τα εκτυφλωτικά γυαλιά νατρίου-ασβεστίου και τα κουβάρια από ανθρακονήματα και θερμοπλαστικά πολυμερή, θα σταθεί για να ακούσει ένα διακοπτόμενο κροτάλισμα

Έχει κιόλας γίνει, στην κυριολεξία, στήλη άλατος, πηλού, οστών και πάγου

Πίσω του, ο Ερμής, απαριθμώντας τις σκιές, ανά 60 δευτερόλεπτα, συλλαβίζει ακατάπαυστα τις προκαταρκτικές ομοιοκαταληξίες από την επωδή της γένεσης

Η ανεπούλωτη κρυσταλλική μορφή

Η καθηλωμένη, λίγα μόλις μέτρα απ’ τον επόμενο σταθμό, αμαξοστοιχία με ανάγλυφες τις σάρκες των επιβατών στην λαμαρίνα της

Ο κάλυκας που εξοστρακίστηκε κι ενέδωσε στον κίνδυνο της ξαφνικής αναστροφής, χωρίς τίποτα πια να μπορεί να τον επαναφέρει στην καμπυλόγραμμη τροχιά για την οποία προοριζόταν

Ο αλεξίσφαιρος δεσμώτης που ανατινάχτηκε γονατιστός στο υπνοδωμάτιο του Πριάμου

Ο εμβρόντητος από τον αναγραμματισμό που δεν κατάφερε να διαλευκάνει ή τουλάχιστον να αποστηθίσει

Ο κατάπληκτος από την ανεξέλεγκτη διασπορά των καρκινικά προφερόμενων γραμμάτων

Ο ματαιωμένος φυγάς των αναπαραστατικών δαιδάλων

Με μια κουβέντα – ο υπό αναστολή Ορφέας

Θα βγει ξανά στην ιζηματογενή του κατακόμβη σπρώχνοντας τα σπλάχνα του Υδράργυρου, το ίδιο απροσδόκητα, όπως ένα απολίθωμα προπέλας ξεφεύγει από τα γάγγλια του καταποντισμένου στον πυθμένα γερανού

Παραμερίζοντας ό,τι έχει απομείνει

Ξεμπερδεύοντας με τους ιστούς που συγκρατούν το έμβρυο στον παλινδρομικό του τοκετό

Σπάζοντας το γυάλινο ομφαλικό του μυοκάρδιο

Το snaubrigg θα σηκωθεί από την λάσπη του βυθού

Χωρίς πηδάλιο, χωρίς πλήρωμα και κυβερνήτη, χωρίς συντεταγμένες

Ο ερμαφρόδιτος Ερμής θα μάθει ν’ αναπνέει στο νερό

Με κομμένη καρωτίδα

 

Με τράβηξες από τον ναρκωμένο μητρικό φαλλό

Σε τράβηξα από την μήτρα του ετοιμόγεννου Πατέρα

 

 

 

 

 

 

 

 


Ότι ακολουθεί αποτελεί διαφημιστικό υλικό, ξένο προς τη σελίδα


Free Web Page Hit Counter
tooth whitening