Ότι
προηγείται
αποτελεί
διαφημιστικό
υλικό και δεν
αφορά τη
σελίδα
BENJAMIN PÉRET
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ
Η
ΑΦΙΣΣΟΚΟΛΛΗΣΙΣ
& άλλα
ποιήματα
Μετάφραση-Εισαγωγή:
Σωτήρης
Λιόντος-Νίκος
Σταμπάκης
Εκδ.
Ύψιλον
ΟΙ
NUNGESSER
ΚΑΙ COLI
ΤΑ ΤΙΝΑΞΑΝ1
Έφυγαν
και
τρίχρωμες
σημαίες βγήκαν
απ’ όλους τους
πρωκτούς
Μες
στον υπόνομο
του γαλλικού
ουρανού
ένιωθαν
πιο άνετα κι
απ’ τους
φρύνους
όταν
όμως είχαν
ξεπεράσει την
φτυσιά τους
οι
καρχαρίες
ήρθαν να τους
συναντήσουν
και
τους βρήκαν
κάπου ανάμεσα
σε δύο κύματα
πάνω
από τα οποία
δέσποζε ένα
ημίψηλο καπέλο
σαν
αυτά που
φορούν οι
πατριωτικοί
νεκροθάφτες
Είχαν
όμως ήδη
σαπίσει
και
μες στα μάτια
τους τα
σκουλήκια
προσποιούνταν
ότι ήταν ερωτηματικά
Τα
κύματα έφτυσαν
από αηδία
καθώς
πλησίασαν
και με
έναν λόξυγγα
τους κατάπιαν
Μουσκέψτε
μες στο μεγάλο
ουρητήριο
γεροξεκούτηδες
Ποιος
μανιακός
ασελγής θα
τολμούσε με
δάχτυλα που
θρυμματίζονται
να
αγγίξει την
αξιοθρήνητη
σαπίλα σας
Τα
έχετε τινάξει Nungesser
και Coli
Ωστόσο
σας είχε χάσει
ο άδικος
πόλεμος
κι
εκείνοι που
δολοφονήσατε
προχωρούν προς
το μέρος σας
Έχουν
μάτια
λαιμητόμου και
χέρια
στραγγάλης2
όμως
χαμογελούν
ξέροντας ότι
εκδικήθηκαν
Σήμερα
τα όμορφα
θαλάσσια
τέρατα
έρχονται
να οσφρανθούν
το σφουγγάρι
των σωμάτων
σας
και
λένε
Πουφ
οι Γάλλοι
βρομάνε
αγιασμό
αφήστε
τους στους
εφημέριους της
χώρας τους
Με τα
κρανία τους θα
φτιάξουν
δισκοπότηρα
και τα
οστά τους θα
χρησιμεύσουν
ως κηροπήγια
Όσο
για εμάς θα
έχουμε
πρησμένους
τραπεζίτες
στρατηγούς
καλυμμένους με
εμετό
και
παλιο-γαϊδούρια
όλων των χωρών
1 Nungesser und Coli sind verreckt,
ο τίτλος στα
γερμανικά στο
πρωτότυπο. Οι άλλοι
αεροπόροι Charles Nungesser
(1892-927) και François Coli
(1881-1927) χάθηκαν κατά
την διάρκεια
πτήσης τους
πάνω από τον
βόρειο
Ατλαντικό
ωκεανό. (Σ. τ. Μ.)
2 Το
σχοινί
της αγχόνης. (Σ.
τ. Μ.)
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ
Η
ΑΦΙΣΣΟΚΟΛΛΗΣΙΣ
Ποτέ
πια τα οστά τ’
ανέμου δε θα
τρομάξουν τα
παλιά ρολόγια
που
χασμουριούνται
στα
σαρδελοκούτια
Ποτέ
πια τα πόδια
του τραπεζιού
δε θα πάρουνε
τις γάμπες
τους στον ώμο για
να μιμηθούνε
τις μύγες
Ποτέ
πια τα
σπασμένα
δόντια δε θα
κάμουν μουσική
Ποτέ
πια τα
καρβέλια δε θα
βγουν περίπατο
γυμνά
Ποτέ
πια τα ρεύματα
αέρος δε θα
ταξινομήσουν
τ’ αλατένια
αγάλματα
Ποτέ
πια το
δεκανίκι δε θα
γίνει πίναξ
ωραρίων
σιδηροδρόμου
Ποτέ
πια το
ξυρισμένο
μουστάκι δε θα
φυτρώσει πάνω
απ’ το μάτι του πλησίον
μου
Ποτέ
πια το
μπιφτέκι δε θα
προγκίξει το
σκυλί του
Ποτέ
πια ο
ηλεχτρισμός
της ψωλής μου
δε θα εμποδίσει
την πτώση του κεραυνού
Ποτέ
πια το μετρό δε
θα ζητήσει Για
πιοτό ό,τι
έχετε ευχαρίστηση
Ποτέ
πια τα
κουκούτσια των
κερασιών δε θα
κλέψουνε
ουρητήρια
διότι
κι ο
παραμικρός
κόκκος σκόνης
ο ψύλλος που ψάχνει
τ’ αυτιά που ξεχαστήκανε
μες στα ταξί
τα
σφιχτά αυγά
που ξεύρουνε
τόσο καλά να
παίρνουν μάτι
μες από τις κλειδαρότρυπες
κι ό,τι
απομένει από
το Σινικό
τείχος
έχουν
ως χρέος την
διαφύλαξιν των
παραδόσεων
και
την έμπνευσιν
σεβασμού προς
τις πρώτες
φράουλες
που
κοιτάζονται
μες σ’ όλους
τους καθρέφτες
και θα
ήσαν όλως
ευτυχείς στη
θέα βοδιού
κρεμασμένου
στον πάγκο
να
ρίχνεται στο
χασάπη
και να
τρέχει πίσω
από το δέρμα
του που θα’ ταν
τόσο παγωμένο
ώστε
από μέσα του να
βλέπει τον
αδερφό του
ΠΟΥ
ΕΙΣΑΙ
Θα’
θελα να σου
μιλήσω
κρύσταλλο
ραγισμένο π’
ουρλιάζεις σα
σκυλί
μες σε
νύχτα
σεντονιών που
πλαταγίζουν
σαν
πλοίο με
σπασμένα τα
κατάρτια π’ ο
αφρός της θάλασσας
αρχίζει να
το
πλημμυρά
όπου η
γάτα
νιαουρίζει
μιας κι όλοι οι
αρουραίοι έχουνε
φύγει
Θα’
θελα να σου
μιλήσω σα
δέντρο
αναποδογυρισμένο
απ’ τη θύελλα
που
έχει τόσο πολύ
ταρακουνήσει
τα τηλεγραφικά
σύρματα
που
θα’ λεγες
βούρτσα για τα
βουνά παρόμοια
με την κάτω
σιαγόνα
τίγρης
που με
ξεσχίζει αργά
μ’ ένα φριχτό
θόρυβο πόρτας που
παραβιάζεται
Θα’
θελα να σου
μιλήσω σα
συρμός του
μετρό που’ χει
βλάβη στην
είσοδο
ενός
σταθμού όπου
μπαίνω με
ακίδα μες σε
δάχτυλο ποδιού
παρόμοιο με
πουλί
μες σ’ αμπέλι
που δε
θα βγάλει πια
περσότερο
κρασί απ’ όσο
δρόμος
φραγμένος
όπου
πλανιέμαι σαν
περούκα μες σε
καμινάδα
που
πια δεν έχει
τίποτε
ζεστάνει τόσον
καιρό
που
παίρνει τον
εαυτόν της για
πάγκο
καφενείου
όπου
οι κύκλοι π’
αφήνουν τα
ποτήρια
διαγράφουν αλυσίδα
Θα
σου’ λεγα
μονάχα
πως σ’
αγαπώ όπως ο
σπόρος του
σταριού αγαπά
τον ήλιο π’
ανατέλλει
πάνω
στην
κοτσυφο-κεφαλή
του
Ότι
ακολουθεί
αποτελεί
διαφημιστικό
υλικό, ξένο προς
τη σελίδα